ذهره فى حضن الجبل

ذهره فى حضن الجبل
محتاجه للميه
محتاجه لحضن الدفا
محتاجه حنيه
محتاجه تسكن جنبها
احلاها جنيه
تونسها توشوشها
تشكلها كل الهموم وتصدق النيه
جنيه هى حببتى والذهره هى انا
عايش على حبها والقلب قتلو الضنى
مسكين يا قلبى انا
وحيرانه انتى ليه يجنيه
ذهره فحضن الجبل
ما حد دارى بيها
ذهره قتلها الفراق
والشوق لعب بيها
وجات فحضن الجبل
والجبل حما جزرها لتدبل
وخاف على الذهره لتموت وتقتل
وادلها حضن الدفا
وغرس جزرها فى حضنو لما حس انها
جزور وفا
ذهره فحضن الجبل
تسرخ تان
تستنجد بكل البشر
وتنادى عالم الجن
يرحموها من عزبها
ويرحموها ملان
لا حد حس بيها
وهى بتدبل ولا حد دارى بيها
ولا حد سال عنها وجاب لها ميه يسقيها
يا ذهره عطشانه
يا ذهره مشتاقه وحيرانه
يا ظهره محتاجه انسانه
محتاجه انتى لحب
ذهره فحضن الجبل
بتناجى وحدها القمر
تشكيلو حالها والفراق
وتسالو عن العشاق
وتسالو عن جنيه كانت معاها
كانت فى حضنها كانت مرفقاها
وفجئة لا لقيت نفسها
ولا لقيت الجنيه
ولا لقيت بعدها حد يديها هى الحب
ولا لقيت حتى حد يسقيها بلميه
حن عليها الجبل وادلها حنيه
وسقاها ميت جب
ذهره فى حضن الجبل