انا لا اكتب قصائد حزن

انا لا اكتب قصائد حزن
ولكنى اتكلم بعقل مجنون يان
واتكلم بقلب عاشق يان
اروى القصيده تلو القصيده
اعيش عالم الخيال
ولا يفوتنى عالم الحقيقه
انا لستو فى عالم الحب تمثالا
انا لستو قولا
ولكنى اهمس همساتا وافعلا
انا من كنت فى دنيا الخيال حقيقه
انا من كنت فارس الحب
فى دهليز ذاك القلب
انا القصيدة الممزقة الحزينه
انا السفينه
انا المجداف
فى بحر اموجها
وانا المحراب فى كل مساجد المدينه
انا قاربا ضل الطريق
انا بحرا هادئا
امواجه تنجى الغريق
نسماتهو نسمات بستان عزب الرحيق
وهياجه بركان
انا لا اكتب قصائد حزنن او صدا احزان
بل اتكلم بقلب وعقل انسان
احب
واقسم ان يكون لهذا الحب
فى داخله مكان
والان
بعد ان ظللت اسرخ كلمعتوه بين الوديان
اول من وصفتنى هى بلجنان
فايقت انها لم تكن يوما عاشقه
وعرفت ان الذى بداخلها ليس بقلب انسان
كنت اقول لها انتى حبيبتى
كنت اناجيها فى صحوى وغفوتى
كنت اتمنى ان تكون راضيه
سعيدتا ولا اتحمل ان ارها باكيه
ولكن ها هى
انسان بداخله قلبا حجر
ولا تستحق ان توصف انسان فى دنيا البشر